“Dotyk zapewnia więcej doznań niż jakikolwiek inny zmysł, a przy tym rozwija się najwcześniej i obejmuje największą powierzchnię ludzkiego ciała. Zaspokojenie potrzeby kojącego dotyku ma ogromny pozytywny wpływ na psychikę i nasze ciało, a brak dotyku i bliskości kładzie się cieniem na całym życiu.
Przyjemny dotyk potrzebny jest każdemu człowiekowi. Bez czułego, fizycznego kontaktu, bez regularnego głaskania więdniemy, jak roślina, i z czasem marniejemy. Skóra jest ściśle powiązana z mózgiem, który stale przyjmuje i przerabia bodźce otaczającego świata. Mózg zbyt słabo “karmiony” dobroczynnymi bodźcami, choćby łagodnym dotykiem, generuje zaburzenia. Niewątpliwie wskutek niechcianej samotności i związanej z nią braku dotyku cierpi psychika.
Ale nie tylko ona; kiedy człowiek przez dłuższy czas żyje w społecznej izolacji i czuje się samotny, cierpienie ogarnia również ciało. W rezultacie może pojawić się stres, wysokie ciśnienie krwi, może dojść do osłabienia systemu immunologicznego. Natomiast delikatne dotknięcia – jak dowiodły naukowe badania – są w stanie zwalczyć stres i obniżyć ciśnienie krwi. Przyjemny kontakt fizyczny jest ważny dla niemowlęcia i wywiera pozytywny wpływ na różne funkcje organizmy. Wydzielające “hormon miłości” – oksytocynę, budzi u młodych i starych dobre samopoczucie i zadowolenie.
Dotyk jest ponadto ważnym środkiem komunikacji, który zbliża ludzi i budzi wzajemne zaufanie. A bliskość jest tym, czego wielu osobom brakuje.
Dotyk ma zaskakujący wpływ na wszystkich ludzi bez względu na wiek. Jest wspaniałym, łatwo dostępnym i wszechobecnym lekarstwem. Niestety, goniąc na co dzień za tysiącem spraw, łatwo zapomnieć o tym, co tak ważne dla nas i naszych bliskich, a rzeczywisty, cielesny kontakt zastąpić tym wirtualnym, całkiem bezdotykowym.”
“Dotknij mnie. Dlaczego dotyk jest dla nas tak ważny” Cem Ekmekcioglu
